‘Ik heb wel interesse in mindfulness, maar ik denk dat het nogal zweverig is’. Deze opmerking (of eigenlijk vraag) krijg ik regelmatig. En dat begrijp ik wel, want het is lastig om kort en krachtig uit te leggen wat mindfulness is. Je noemt snel vage termen als ‘in het hier-en-nu zijn’ en dat klinkt nou niet echt praktisch.
In mijn jaren als psycholoog heb ik met regelmaat kersverse moeders tegenover mij in mijn werkkamer gehad. Vrouwen met een baby die helaas geen roze wolk ervaren. Na weken of misschien zelfs maanden van geworstel met zichzelf, de omgeving of hun kindje, zijn ze de hoop dat het allemaal vanzelf beter zal worden kwijt. Vaak komen deze dappere vrouwen heel verdrietig en vol met schuldgevoel mijn werkkamer binnen.
Ken je dit? Je besluit om eens op tijd je bed in te gaan. Je hebt drukke dagen gehad en je lag er steeds net iets te laat in – je kunt dus wel wat extra rust gebruiken. Zodra je je bed in stapt, val je in slaap. Maar je slaapt een beetje onrustig, met veel woelen en dromen. Om een uur of vier word je wakker. En in plaats van je nog eens lekker om te draaien, ploppen er allerlei onderwerpen op in je hoofd waar je nú over na lijkt te moeten denken. Je ligt te piekeren! Dag nachtrust…
Relativeren, kunnen lachen om jezelf én goed voor jezelf zorgen: belangrijke ingrediënten voor het moederschap als je het mij vraagt. Onderstaand stuk is gepubliceerd op de website van de Club van Relaxte Moeders. Ben ik best trots op.
Vorige maand schreef ik een stukje over piekeren. Kort gezegd: piekeren is niet-constructief nadenken over moeilijke dingen. Als je maar lang en vaak genoeg piekert, kun je er uiteindelijk zelfs depressief van worden. Dat overkwam de Amerikaanse vrouw Byron Kathleen Reid, ook vaak Byron Katie genoemd.?’
‘Hoe vaak moet ik nou nog zeggen dat je jas aan de kapstok hoort en niet op de grond?!’
‘Ik tel tot drie, dan moet je aan tafel zitten!’
‘Nu heb je wéér je kamer niet opgeruimd, kun je je nou nooit eens aan een afspraak houden?’
‘Het klinkt zo heftig, een afspraak bij een psycholoog’ of ‘ik moet mijn problemen toch zelf op kunnen lossen’ en ‘er zijn zoveel mensen die veel ergere problemen hebben dan ik’. Deze opmerkingen hoor ik vaak. Voor veel mensen is het een hele beslissing om een afspraak met een psycholoog te maken.
Ik werd door mijn geliefde meegenomen naar het Superrelatie Weekend met David de Kock en Arjan Vergeer van 365 Dagen Succesvol. Hoe ging ik er heen? Eerlijk gezegd: met wat tegenzin. Gezien de openingsvraag van David en Arjan was ik niet de enige: ‘steek je hand op als je hier zit omdat je mee moest!’
“Peter en ik hebben de beschaving weer voor onbepaalde termijn verlaten. We zijn ergens in de bergen in Europa. Op een dag zal ik je bericht beantwoorden, maar verwacht enige vertraging alsjeblieft.”
Als kind was ik als de dood voor Sinterklaas. Dus toen mijn zoontje zover was om de goedheiligman voor het eerst bewust in levende lijve te ontmoeten, heb ik mij het hoofd gebroken over hoe ik dit zo goed mogelijk kon begeleiden. Ik wilde hem behoeden voor de angst die ik zelf had (of heb, eigenlijk), maar ja, hoe doe je dat? Je raadt het al: toen het moment daar was, gaf mijn kleine man Sinterklaas vrolijk antwoord op alle vragen en een dikke high five als afsluiter. Niks aan de hand.